మేము నా చిన్నతనం లో మహబూబ్నగర్ జిల్లా, కొత్తూరు మండలం లో ఉండే వాళ్ళం. మా నాన్న గారిది అక్కడే ఉద్యోగం. అక్కడ పనిచేసేవారు హైదరాబాదు లోనో , రంగాపురం లోనో , లేదా కొత్తూరు లోనో ఉండేవాళ్ళు . మేము మాత్రం కంపెనీ క్వార్టర్స్ లోనే ఉండేవాళ్ళం . మొత్తం ఐదు ఇళ్ళు . దాంతో అందరు ఇంటికి వచ్చి పలకరించడం, నన్ను అడిoచడం చేసేవారు . అంతకు మించి పెద్ద కాలక్షేపం ఉండేది కాదు. కొంతకాలానికి టీవీ వచ్చింది . చిత్రహార్, చిత్రలహరి, రామాయణం, మహాభారతం, శనివారం , ఆదివారం సినిమాలు .
నా చదువు మొదలైంది . కొత్తూర్ లోని ఒక సాధారణ పాటశాల . అన్ని తరగతుల వారు ఆ రెండు గదుల లో లేదా గదుల ఎదుట మెల్లా లోనే విద్యనభ్యసించేవారు . బడికి వెళ్లి రావడం , ఇంటికి వచ్చి ఏదన్నా తిని చదవడం వ్రాయడం , అక్షరాలూ దిద్దడం. మా అమ్మే నాకు ఇంట్లో టీచరు . తప్పుగా రాసిన , అక్షరాలూ గుండ్రంగా లేకపోయినా అసలు ఊరుకునేది కాదు. అందుకే పలక మీద నేను పిచ్చి గీతలు గీసేవాడినో లేదో అంతగా గుర్తు లేదు. గీసేవుంటానులెండి ఎందుకంటే పెన్సిలు పట్టుకుని బొమ్మలు వేసేవారి దగ్గర నుంచి కుంచె పట్టుకుని రంగులేసేవారి వరకు అందరు పిచ్చి గీతలతో మొదలు పెట్ట వలసిందే .
ఐదు సంవత్సరాలు నిండాయి . మొదటి తరగతి పూర్తయింది . హైదరాబాద్ లో మంచి పేరున్న పాటశాల . పేరు హైదరాబాద్ పబ్లిక్ స్కూల్ . ఆ రోజుల్లోనే ప్రవేశ పరీక్ష , ఇంటర్వ్యూ . జూన్ 1990 నుంచి ఏప్రిల్ 1998 దాక ఇక్కడే చదువుకున్నాను. ఇంగ్లీషు , తెలుగు, విజ్ఞాన శాస్త్రం , గణితం ప్రధానంగా బోధించినా కళలకి , శారీరక శిక్షనకి అంతకు మించి ప్రధాన్యం ఇచ్చేవారు . ఇదంతా ఎందుకు చెబుతున్నానంటే నేను గీసిన బొమ్మలకి ఇక్కడే తొలి బీజం పడింది. ఈ పాటశాల లో గనక చేరకపోయుంటే నేను బొమ్మలు వేసుండేవాడినికాదేమో .
ఉదయం ఆరు గంటలకి నిద్ర లేచేవాడిని. ఒక గంట చదువుకుని ఎనిమిది గంటలకల్లా తయారయ్యి మిత్రులులతో కలసి బడికి వెళ్ళేవాడిని . తిరిగి సాయంత్రం 4:30 కి ఇంటికి వచ్చేవాడిని . మధ్యానం భోజనం అక్కడే. సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చి బయటకెళ్ళి ఆడుకుని బడిలో ఇచ్చిన పనిని పూర్తిచేసి భోజనం చేసి పడుకునేవాడిని . ఆదివారం ఇందికు భిన్నం. రోజూ ప్రొద్దుటే లేవడానికి బద్దకించినా ఆదివారం మాత్రం ఆ బద్ధకం మాయమైపోయేది . అందరి కంటే ముందు నిద్ర లేచేవాడిని . లేచినదగ్గర నుంచి టీవీ ముందటే . 7:30 కి రంగోలి . 9: 00 ఇంటికి మహాభారత్ . 10 గంటలకి టామ్ అండ్ జెర్రీ కార్టూన్ షో . అప్పుడు కేబుల్ టీవీ లేదండోయ్ . దూరదర్సన్ మాత్రమే. ఇన్ని గంటలు టీవీ చూసిన తరువాత ఇంట్లో ఊరుకోరు కదా . ఇంకేముంది చదువు ...చదువు ...చదువు . సాధారణ మధ్య తరగతి కుటుంబం కదా తప్పదు మరి . మధ్యానం మాత్రం నా ఇష్టం . ఇంకేముంది బొమ్మలు గీయడమే . చదవడం అస్సలు ఇష్టం వుండేది కాదు. తెలుగు మాటకు చాలా ఇష్టం . రికార్డు పుస్తకాల్లో బొమ్మలు వెయ్యాలి కనుక విజ్ఞాన శాస్త్రం అంటే కొద్దిగా ఇష్టం. ఎప్పుడు వ్రాయడమో లేకపోతే బొమ్మలు వేయడమో చేసేవాడిని . చదవడం తప్పించుకునే మార్గంగా చిత్రలేఖనాన్ని ఒక సరదాగా మార్చుకున్నాను. ఆదివారం కోసం ఎంతలా ఎదురుచూసేవాడినో , పండగలకోసం శెలవుల కోసం అంతే ఎదురుచేసేవాడిని.
అలా చిన్నగా బొమ్మలు వేయడం మొదలుపెట్టాను . నేను గీసేన మొదటి చిత్రాల్లో ఒకటి ఈ డోనాల్డ్ డక్ . నా కంపాస్ బాక్స్ మీద ఉన్న బొమ్మను చూసి గీసిన చిత్రం. పెన్సిలు తో బొమ్మను గీసి, నల్ల సిరా కలం తీసుకొని అంచులు దిద్ది క్రేయోన్స్ (రంగు రంగుల సుద్దపుల్లలు) తో రంగులు వేసిన చిత్రం . ఇంటికి వచ్చిన వారందరికీ నేను గీసిన బొమ్మలు చూపించేవాడిని . అందరు బాగున్నాయి అని చెప్పేవారు. మా నాయనమ్మ (జాస్తి ఆదెమ్మ) నా బొమ్మలు చూసి ఇక్కడ బడి లో చదివితే నీకే ఫస్ట్ ప్రైజు ఇచ్చేవారు అని అనేది . కానీ మావయ్య కి (పెద్ది సాంబశివ రావు ) చూపించినప్పుడు మాత్రం ఇదేంటి అదేంటి ఎలా గీసావు అని అడిగేవారు . `చిన్న చిన్న పరీక్షలు పెట్టేవారు . అలా నన్ను ఓ సారి ఎండాకాలం సెలవులకి నరసరావుపేట వెళ్లినప్పుడు ఇంగ్లీషు అక్షరాలతో బొమ్మలు వేయమన్నారు. మన పనిని మేచుకునేవారు వుండాలి , విమర్శించేవారు ఉండాలి. అప్పుడే మనం చేసే పని పట్ల కొంత శ్రద్ధ వహించి కొంత భిన్నంగా ఆలోచిస్తాం . 
అందరు పిల్లలు లాగే నాకు కార్టూన్స్ అంటే చాలా ఇష్టం . ఆదివారం 10 గంటలకి దూరదర్సన్ లో ఏదో ఒక కార్టూన్ షో వచ్చేది . మొదట టామ్ అండ్ జెర్రీ . తరువాత మొగ్లి. అల్లాదీన్ . డక్ టేల్స్ . పిల్లలు కార్టూన్స్ కి త్వరగా ఆకర్షితులవుతారు . అలా నేను ఇష్టపడే కార్టూన్స్ లో ఒకటి బాబోయి డెన్నిస్. ఈ టీవీ లో ఈ కార్టూన్ షో ప్రసారమయ్యేది. వాటి ప్రభావం తో గీసిన చిత్రాలివి . వీటిని ఏదో బొమ్మలు పిచ్చి గోల అనుకుంటూ వుంటారు చాలా మంది. వీటి ఆకారాలు, వాడే రంగులు , మాట్లాడే మాటలు, చేసే చమక్కులు పిల్లలను టీవీ ముందు బంధించేస్తాయి. పిల్లలో ఊహాశక్తి ని పెంచుతాయి. అన్ని విషయాలు పుస్తకాల్లో చదివే తెలుసుకోం కదండీ . కొన్ని సంఘటనల ద్వారా , కొతమంది అనుభవాల ద్వారా తెలుసుకోవాల్సిందే కదా. ఇలా కార్టూన్స్ చూసి కూడా కొన్ని విషయాలు తెలుసుకోవచ్చు . ఎంత మంది తల్లులు టీవీ లో బొమ్మలు చూపించి గోరుముద్దలు తినిపించలేదు . ఎంతమంది తండ్రులు ఎత్తుకుని తిప్పమన్నప్పుడు టీవీ ముందు కూర్చోపెట్టి కార్టూన్లు చూపించలేదు .
క్రాయోన్స్ (రంగు సుద్దపుల్లలు ) తో గీసిన ఊహా చిత్రాలు
 |
| స్తబ్ధచేతన (Still Life ) |
తరువాతి మూడు చిత్రాలు 7వ తరగతి లో ఉండంగా గీసినవి . మా ఆర్ట్ మాష్టారు ఈ పూలపాత్రని ఎదురుగా పెట్టి గీయమనప్పుడు గీసినది . దీని ప్రత్యేకత ఏమిటంటే సాధారణంగా పెయింటింగ్ కాగితం మీద వేసినప్పుడు పోస్టర్ కలర్స్ ను వాడుతారు . కాని ఈ పెయింటింగ్ ను వేసినప్పుడు గుద్దల మీద వస్తువుల మీద వేసే రంగులు acrylic (అక్రయ్లిక్ ) కలర్స్ వాడాను . ఈ రంగులు పోస్టర్ కలర్స్ కన్నా చిక్కగా వుంటాయి . నా సామర్ధ్యాన్ని గుర్తించి మా మావయ్య (పెద్ది సంబసివ రావు ), మా అక్క (పెద్ది హరిపద్మ ), బావ (పెద్ది రామ రావు ) ఎప్పుడు ప్రొత్సహించేవారు. అందుకే ఎండాకాలం సెలవులు ఎక్కువగా నరసరావుపేట లోనే గడిపేవాడిని . నేను 2 వ తరగతి లో వుండగా ఓ సారి మావయ్య హైదరాబదు వచ్చారు . నేను గీసిన బొమ్మను చూపించాను. అది చూసి బావుందే "నాకు ఇస్తావా నేను పట్టుకెల్తాను" అన్నారు . అది చూసి మా అమ్మ "ఛీ ఈ పిచ్చి బొమ్మని పట్టుకెల్తానంటావేంటి అన్నయ్య " అని అంది . అప్పుడు మావయ్య ఆ బొమ్మలో తనకు ఏమి నచ్చిందో వివరణ ఇచ్చారు. ఇక అక్క గురించి చెప్పనక్కర్లేదు . ఓ సారి ఇంటికి తాటి తాండ్ర తెచ్చుకున్నాం . అది తిన్న తరువాత మిగిలిన టెంక కడిగి ఎండబెట్టి దానికి రంగులు వేశాం. చీకేసి పారాసే టెంకలను అలాగ కూడా వాడుకోవచ్చు అని అప్పుడే నేర్చుకున్నాను . ఇంగ్లీషు వ్యాకరణo , పాటలు పాడడం , వంటలు చేయడం , మట్టి కుండలకు రంగులేయడం, ఇలా ఎన్నెన్నో ప్రయోగాలు . 4 వ తరగతి లో ఉండంగా నన్ను మా బావ తన విశ్వవిద్యాలయం వారు నిర్వహిస్తున్న యువ అనే కార్యక్రమానికి తీసుకువెల్లదు. ఆకడికి వచ్చిన కళాకారులు ఎన్నో ప్రదర్సనలు, గొప్ప గొప్ప బొమ్మలు గీస్తున్నారు . వారి మధ్య నన్ను చేర్చి వారితో పాటు నేను కలసి బొమ్మలు వేసే ఏర్పాటు చేశాడు . వారి వల్లే నాకు కొంత కళల పట్ల అభిమానం పెరిగింది .
ఈ చిత్రాలు చరిత్ర పాఠ్యపుస్తకం లోనివి . ఒక బొమ్మ వేయడానికి స్ఫూర్తి ఏదైనా కావొచ్చు.పాఠ్యపుస్తకాలు కేవలం చదువుకోవడానికే కాదు ఇలా నచ్చిన చిత్రాలను చూసి కాగితం మీద గీయడానికి కూడా పనికొస్తాయి .
ఇవి నేను 8 వ తరగతి చదువుతుండగా గీసిన చిత్రాలు . మాకు వారానికి రెండు సార్లు ఆర్ట్ క్లాసు వుండేది .
క్లాసులో ఒక అంశం గురించి మాట్లాడి తగ్గట్టుగా చిత్రాన్ని
గీయమనే వారు. అలా గీసిన చిత్రాలే ఇవి . సాధారణంగా జెండా పండుగలప్పుడు,బాలలదినోత్సవానికి, లేదా గ్రీన్ డే, వాతావరణ కాలుష్యం అనే అంశాల మీద పోటీలు నిర్వహిస్తుంటారు. అటువంటి పోటిలో పాల్గొన్నప్పుడు ఒక విషయం పట్ల అవగాహన , ఇచ్చిన గడువు లో ఎలా బొమ్మను పూర్తిచేయాలి అనే వాటి మీద కొంత అనుభవం వుండాలి . ఇలాంటి విషయాలను మాకు క్లాసు లో నేర్పించేవారు .
 |
| ఈఫిల్ టవర్ - పారిస్ |
 |
| కలకత్తా హౌరా వారధి |
ఈ పైన బొమ్మలని పై నుంచి కిందకు చూస్తే ఒక్కొక్క సంవత్సరం గడిచే కొద్ది గీసిన బొమ్మలలో మార్పు , వాటి వివరం లో మార్పు, ఎంచుకున్న రంగులలో మార్పు కనిపిస్తుంది . వీటిని చిత్రీకరించినపుడు నేను గమనించక పోయినా ఇప్పుడు చూస్తే అర్ధమవుతుంది . పిచ్చి గీతాలతో మొదలయ్యే చిత్రాలు వయసు పెరిగే కొద్ది జరిగే మానసిక అభివృద్ది వల్ల వాస్తవానికి దగ్గరగా వుంటాయి . వీటినే ఇంగ్లీష్ లో Scribbling Stage( స్క్రిబ్బ్లింగ్ దశ) , Pre-Schematic Stage (ప్రీస్కెమాటిక్ దశ) , Schematic Stage (స్కెమాటిక్ దశ ) , Transitional Stage(ట్రాన్సిషనల్ దశ), Pseudo Naturalistic Stage (సూడో నాచురలిస్టిక్ దశ) అని అంటూ వుంటారు.
ఇంతకి నా ఆస్తులు అని ఎందుకన్నానో ఇంకా చేపనే లేదు కదూ . నా బొమ్మలంటే నాకు ప్రానo . ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు గీసిన బొమ్మలు ఇంకా ఇంతకాలం దాచుకున్నానంటే ఇప్పటికే అర్ధం అయి వుండాలి . అంతే కాదు నేను ఇంటర్ చదువుతున్నప్పుడు హాస్టల్ లో ఉండే వాడిని . అప్పుడు నా బొమ్మలన్నీ ఒక కవర్ లో సద్ది బీరువాలో భద్రపరిచారు . ఆ విషయం నాకు అప్పుడు తెలియదు. తరవాత నేను హాస్టల్ నుంచి రాగానే నా బొమ్మల కోసం వెతికినప్పుడు అవి లేవు . ఆ రోజు నేను ఎక్కడపోయాయో అని ఎంతగానో బాధపడ్డాను . అవే గనక దాచివుండకపోతే నేను గీసిన బొమ్మలని , జ్ఞాపకాలని మీతో పంచుకోగలిగే వాడినా చెప్పండి.
నాకు బాగా బాధ కలిగించే విషయం ఏమిటంటే ఇప్పుడున్న సమాజానికి వీటి పట్ల పెద్ద గురవం లేదు . డబ్బు సంపాదనే ముఖ్యమైపోయింది . ప్రతి వాడు డాక్టర్ లేదా ఇంజనీరు కావలసిందే . విద్య వ్యాపారం గా మారింది . కట్టిన రుసుమును ఎలా తిరిగి సంపాదించాలి అనే ఆలోచనా ధోరణి . మిగతా వారితో సమానంగా ఆస్తులు సంపాదించాలిగా మరి . సరే సంపాదనే ముఖ్యమనుకున్నా వ్రుత్తి పరమైన వత్తిళ్ళు లేకపోలేదు . సంపాదనకు కాక పోయినా ఉపశమనానికి కూడా బొమ్మలు గీయోచ్చు. ఆర్ట్ మాస్టర్ , పెయింటర్ , ఆర్కిటెక్చర్ , ఫాషన్ డిజైనర్, ఆర్ట్ డైరెక్టర్ , ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో వృత్తులు . అన్ని వృత్తులని గౌరవించాలి . కాలాన్ని వృధా చేయకుండా కాస్త ప్రయోజనాత్మకంగా గడపడమే . కళ ఒక సరదా కావొచ్చు , కళ ఒక వృత్తి కావొచ్చు చేసే పని మీద శ్రద్ద వహించి తగిన శ్రమపెడితే చాలు . ఇంకేం తీయండి కాగితాన్ని , పెన్సిలు చేత పట్టండి , మీ రంగుల ప్రపంచాన్ని పరిచయం చేయండి .
ఉన్నవ పాటశాలల్లో కళలకు ప్రముఖ్యతనిస్తూ, మిగతా విషయాలతో పాటు కళల పట్ల ఆసక్తి ని అవగాహనను పెంచేందుకు చేస్తున్న ప్రయత్నానికి నా అభినందనలు .కొత్త బొమ్మలు కొత్త కళాకారుల కోసం ఎదురుచూస్తూ ...
గోపీ
